Psie życie we Włoszech

Od niedawna do naszej rodzinki dołączył psiak. Zakochaliśmy się w nim od pierwszego dnia. Przed zakupem musiałam zorientować się jak wygląda posiadanie psa we Włoszech. Co jest obowiązkiem, co potrzebą, co chęcią...

Zacznę od wizyty u weterynarza. Podobnie jak z lekarzem, warto rozejrzeć się za dobrą kliniką. Jeśli zakupiliśmy psa to musimy wiedzieć jakie szczepienia miał już zrobione. Powinniśmy dostać książeczkę zdrowia psa, żeby wiedzieć w jakiej klinice był szczepiony i na co. Pies powinien być także odrobaczony. 
Zakup szczeniaka jest możliwy dopiero gdy ma on min. 2 miesiące i więcej. Wcześniej warto żeby  był przy swojej mamie. 
My z naszym udaliśmy się na kolejne jego szczepienie do kliniki w której był już wcześniej. Psiak został przy okazji zbadany, zważony i oczywiście zaszczepiony. Udzielono nam wszelakich odpowiedzi na nasze liczne pytania. Dostaliśmy również zestaw dla szczeniaczka. Nie mam pojęcia czy to standardowa procedura i jest tak w każdej klinice? W zestawie dostaliśmy karmę suchą, saszetki z jedzonkiem, książeczkę o dbaniu i wychowywaniu pupila. 

Kolejną sprawą oprócz szczepień obowiązkową we Włoszech, jeśli chodzi o psy jest micro chip. Każdy pies musi być w ten sposób zarejestrowany. Chodzi o zmniejszenie zagrożenia porzucenia psa. Dla właścicieli jednak jest to o tyle dobre, że jeśli psiak z jakiś powodów nam się zgubi i ktoś go odnajdzie, to na pewno wróci on do nas. 
Informację o obowiązkowych szczepieniach dostaje się od weterynarza. Każde szczepienie jest płatne, także micro chip. 

Jeśli adoptujemy psa ze schroniska, to też będzie miał swoją książeczkę zdrowia. Raczej nie dadzą nam psa bez któregoś ze szczepień. Na pewno będzie także posiadał micro chip. Po adoptowaniu psiaczka będziemy musieli tylko udać się do urzędu aby przerejestrować micro chip na nas. Mamy na to 7 dni roboczych. Jeśli adoptujemy suczkę to obowiązkiem schroniska jest jej kastracja (straszne słowo). Jeśli adoptujemy pieska to jeśli jeszcze nie jest wykastrowany, to możemy albo się zgodzić na to albo nie. Nie będę komentowała tego, poinformowano nas, że takie jest prawo i koniec. 
Sam proces adopcyjny wygląda podobnie w każdym schronisku. Nie byliśmy w wielu, ale w tych kilku wyglądała sprawa następująco... Oglądamy pieski które są  w schronisku. Pracownik schroniska opowiada nam o każdym lokatorze schroniska. Zadziwiające jak Ci ludzie wszystko o tych psiakach wiedzą... Jeśli zainteresuje nas któryś piesek umawiamy się na kolejną wizytę. Musimy się zapoznać z naszym przyszłym kompanem życia, a on z nami. Wychodzimy na terenie schroniska z psem na kilka spacerów. Jeśli obu stronom wszystko odpowiada, adoptujemy pieska.  Są schroniska, które delegują także jednego z pracowników na sprawdzenie możliwości lokalowych ludzi którzy chcą adoptować psa. Jak nam tłumaczono chodzi o to aby np. duże rasy nie trafiły do malutkiego mieszkania, lub np. czy teren po którym ma biegać pies jest ogrodzony.

No dobrze, mamy już pieska w domu... Albo go zakupiliśmy, albo adoptowaliśmy ze schroniska i co dalej...
Ja mogę się wypowiedzieć za regiony Włoch które znam, ale myślę że pieski mają tutaj dobrze. Właściwie jest mało ograniczeń gdzie nie można udać się z psem. Oczywiście smycz, a w niektórych przypadkach i kaganiec jest obowiązkowy.

Pies w podróży.

No dobrze zacznijmy od autobusów, bo tutaj jest straszna różnorodność.  Wszystko zależy od wielkości psa i regionu Włoch. Właściwie wszędzie pieski małe mogą jeździć autobusem. Problem zaczyna się gdy mamy psa większej rasy. Trzeba się dowiadywać, ponieważ te przepisy też się zmieniają. Na chwilę obecną niestety w większości miast (np. La Spezia) psy dużych ras nie mogą jechać autobusem. Pieski mniejszych ras mogą, oczywiście na smyczy i w kagańcu, a najlepiej w torbie dla pieska. 

W pociągach sprawa wygląda już lepiej. Psy małych ras, które zmieszczą się w torbie o wymiarach 70*30*50, mogą być przewożone gratis we wszystkich pociągach. Psy większych ras również mogą jeździć wszystkimi pociągami z jednym małym wyjątkiem. W pociągach regionalnych psy dużych ras nie mogą jechać między 7-9 rano od poniedziałku do piątku. Psy dużych ras płacą połowę normalnego biletu za przejazd. 

A w samochodach? Oczywiście, że możemy przewozić pieski samochodami. Muszą jednak jechać albo w klatce dla piesków. Albo w bagażniku, oddzielonym kratką/siatką (musi mieć autoryzację urzędową). Albo możemy przypiąć pieska specjalnymi pasami bezpieczeństwa. Ogólnie chodzi o to, żeby psiak nie miał możliwości przeszkadzania kierowcy w prowadzeniu samochodu. 

Samolot to już zależy od linii lotniczych. W niektórych można przewozić psy, ale w klatkach i w lukach bagażowych. 
Każdy psiak który przekracza granicę Włoch musi mieć micro chip (lub tatuaż) i paszport z aktualnymi szczepieniami.

A na miejscu psiak ma fajne życie. Jedynym przepisem, gdzie psy nie mogą wchodzić są miejsca z bezpośrednim kontaktem z przygotowywaniem żywności. Czyli wszelakie np.kuchnie. Ale już nie ma bezpośredniego przepisu z zakazem wejścia do restauracji, pizzerii i barów.  Czyli jeżeli jesteśmy na spacerze z psem i chcemy przy okazji wejść i napić się kawy, to nie ma absolutnie żadnego problemu. Oczywiście pies musi być przynajmniej na smyczy, a jeszcze lepiej też w kagańcu. Nie dziwią też nikogo psy w restauracjach czy pizzeriach. Chociaż, każdy właściciel jakiegokolwiek lokalu(w większości regionów Włoch), może wystąpić o zakaz wejścia zwierząt do swojego lokalu. Wówczas na drzwiach lokalu jest umieszczona takowa informacja. Tak samo sprawa wygląda z wchodzeniem do sklepów. W niektórych supermarketach psy można wprowadzać tylko w przeznaczonych do tego wózkach, a w niektórych w ogóle nie wolno. Osobiście widziałam nawet psy z właścicielami w kolejce w aptece! czy na poczcie. Są oczywiście "place zabaw" dla psiaków. Gdzie mogą się spotykać z innymi pieskami. Jeśli chodzi o nadmorskie plaże
to w większości regionów Włoch są takie przeznaczone do wejścia z psami. Oczywiście na terenie całych Włoch obowiązuje nakaz sprzątania po naszych pupilach. Pies w jakimkolwiek miejscu publicznym musi być na smyczy (dł.do 1,5m.). Właściciel powinien mieć ze sobą także kaganiec ( żeby użyć w razie potrzeby). Oczywiście za jakiekolwiek szkody spowodowane przez psa odpowiada właściciel.

My się uczymy tych wszystkich zasad. Niektóre uważam za bardzo fajne, np. usiąść w ogródku w barze latem razem z naszym pupilem to świetna sprawa. Jednak już pies w restauracji, czy sklepie spożywczym nie do końca mnie przekonuje. Ani to dobre dla zwierzaka (te wszystkie nęcące zapachy), no i inni klienci mogą sobie nie życzyć. 
Odnoszę wrażenie, że na ogół Włosi jeśli już maja czworonoga to bardzo o niego dbają. 

Nasz psiak rośnie. Poznajemy i uczymy się siebie wzajemnie każdego dnia. I poznajemy Świat.