AV5T- piękny szlak.

Wyruszyłam tym razem na szlak sama. Wiedziałam, że nie jest zbyt trudny. Pogoda dopisywała, czegóż chcieć więcej. Wybrałam drogę z Campiglia do Porto Venere. Wprawdzie jest to szlak do schodzenia, ale można go odbyć w odwrotnym kierunku, czyli wchodząc.
Wyruszyłam autobusem z La Spezii do Campiglia.  Autobus ma przystanek przed wejściem na dworzec kolejowy. Do Cmpiglia jedzie się około 1/2 godz. No a jak wysiadłam z autobusy to czekał mnie taki widok....

Było pięknie a jeden z piękniejszych w okolicy szlaków dopiero na mnie czekał. Za kościółkiem należy skręcić w lewo i już jest oznaczenie. Należy iść szlakiem AV5T do Porto Venere.
Na samym początku drogi możemy obejrzeć stary wiatrak. Mało ich niestety zachowało się na tych terenach. Najprawdopodobniej powstał w XVII w. Przez lata używany był jako młyn, później jako stajnia i stodoła aż popadł w totalną ruinę. W roku 2007 zakończone zostały renowacje tego budynku.

Szlak kawałek za wiatrakiem skręca w lewo i wychodzimy na drogę/ulicę. Po 5 min.droga ma ostry zakręt w dół a na wprost zaczyna się właściwy szlak. Jest on dość dobrze oznakowany, napisy zawsze informują albo AV5T, albo Porto Venere. Trudność jest podawana jako E, czyli szlak niezbyt trudny, ale dla osób doświadczonych i w odpowiednim obuwiu. Mnie dojście do  Porto Venere z tego miejsca zajęło około 2 godz. 

Jeszcze ostatnie spojrzenie na La Spezie i w drogę...
Szlak od samego początku jest naprzemiennie spacerowy z miejscami dosyć kamienistymi zejściami lub podejściami.

Właściwie przez cały czas pierwszego etapu drogi mamy przepiękny widok morza po prawej stronie. Kawałkami idziemy przez las. Także dobrze jest  wybrać się na tą wędrówkę na wiosnę lub jesienią, gdy nie ma upału.

Tak z tego miejsca dobrze było widać gdzie mam dojść. Między drugim a trzecim wzniesieniem widać malutki kościółek w Porto Venere, który wchodzi wręcz w morze.
Naprawdę szlak mnie zachwycał. Cisza, o tej porze roku, spokój. Ja i natura, pięknie.

Na kolejnym etapie szlaku, znów kawałek musimy przejść asfaltową drogą. Prowadzi ona koło kopalni marmury Portoro. Jest to marmur o kolorze czarnym ze złotymi żyłkami, uważany za bardzo cenny. Marmur ten wydobywany jest tylko w okolicy La Spezii. Niestety na teren kamieniołomu wejście jest zabronione.

Dalej szlak znów prowadzi leśnymi ścieżkami. Kolejno, tym razem po prawej stronie możemy zobaczyć nadmorską miejscowość Le Grazie.

No i wreszcie (choć jak dla mnie to za szybko), zaczyna być widać finał tego szlaku. Czyli samo Porto Venere. Od tej strony wygląda jeszcze piękniej. Nie mogłam sobie odmówić posilenia się w " tak pięknych okolicznościach przyrody" i z takim widokiem.

Gdy dotarłam do samego kościółka w Porto Venere pogoda uległa chwilowemu załamaniu.Na szczęście zerwał się też wiatr, który w kolejnym momencie rozgonił chmury.

Na temat tego kościółka chciałam już napisać przy okazji opisywania samego Porto Venere (https://italiamini.blogspot.com/2018/09/porto-venere-bogini-zamek-plaze-i.html ). Wówczas jednak teren był zamknięty z powodu imprezy charytatywnej.
Kościół Św. Piotra położony jest na szczycie skalistego przylądka, który wchodzi w morze. Tworząc jakby język z kamieni wapiennych w charakterystycznym kształcie głowy krokodyla. 
Podobno w tym miejscu pierwotnie stała świątynia Venus Ericina. Obecny kościół został wzniesiony między V a XIII w. i składa się z dwóch osobnych części, połączonych łukami. Kościół został oficjalnie konsekrowany w 1198 r. Jego czarno - białe pasy powstały prawdopodobnie w latach 1256 i 1277. Starsza część kościoła ( V w.), ta wybudowana na świątyni Venus to ta w której obecnie stoi kopia posągu św. Piotra, której oryginał znajduje sie w Bazylice św. Piotra w Rzymie. Druga część koscioła, ta nowsza składa się  z prezbiterium podzielonego na 3 kaplice nakryte ostrołukowymi i krzyżowymi sklepieniami osadzonymi na kolumnach.

Po wyjściu z kościoła na lewo jest wejście do Groty Byrona. Oj warto ją odwiedzić. Latem jest wypełniona turystami którzy właśnie to miejsce wybierają do opalania się.  A teraz cisza, spokój. Cudowne miejsce aby usiąść i poczytać książkę, pomysleć. Miał rację Byron....

A moja wycieczka zakończyła się przy rzeźbie Matki Natury, która z nostalgią przypatruje się okolicy. 

Zapadał już powoli wieczór. Autobusem z Porto Venere wróciłam do La Spezii. Do teraz mam wszystkie te piękne widoki przed oczami i z ogromną przyjemnością opisałam Wam ten szlak. Jeśli zajrzycie w te okolice, naprawdę warto się nim przejść.