Jezioro w jesiennej szacie.

Chciałam Wam tym razem pokazać jezioro Calamone. Dla mnie jest to jedno z piękniejszych jezior jakie widziałam.
Wyruszyliśmy oczywiście z La Spezii tym razem w stronę regionu Reggio Emilia. Jezioro leży na północno- zachodnim zboczu góry Ventasso . Dojazd zajął nam około 2 godz.
Parking jest oddalony jakieś 700 m. od jeziora.
Jest to jezioro polodowcowe położone na wysokości 1400 m.n.p.m., zasilane 3 naturalnymi źródłami. Calamone jest największym naturalnym jeziorem w prowincji Reggio Emilia. Ma 215 m. szerokości, 286 m. długości i 9,7 m. w najgłębszym miejscu.

Jezioro jest tajemnicze i fascynujące i zawsze obecne w legendach tego miejsca. Kiedyś uważano nawet, że jest "bez dna i łączy się z otchłanią morza". Mit ten został obalony w 1762 r. kiedy to przeprawiono się przez jezioro łodzią z drutem ołowiowym dla pomiaru głębokości.
Na środku (no dobrze, nie całkiem na środku) jeziora ustawiono, na niewielkiej wysepce, statuetkę Madonny. Możemy ją jednak oglądać tylko z brzegu. 
Szlak prowadzi dookoła jeziora pomiędzy lasem bukowym i iglastym. Będąc tutaj jesienią mogliśmy przyjrzeć się całej barwie kolorów natury.

Z jednej strony jeszcze tyle zieleni.... a z drugiej, złoto i brąz...

Nad brzegiem, znajduje się też schronisko Venusta zarządzane od 1959 r. przez rodzinę Tomasini. Można się tutaj odświeżyć i zjeść regionalne potrawy. My mieliśmy jak zawsze nasz prowiant. Skusiliśmy się tylko na przepyszne ciasto ( kurcze, nie udało mi się dostać przepisu- rodzinny sekret) i kawkę.

Obeszliśmy jezioro dookoła, spacerkiem i w miejscu rozwidlenia zdecydowaliśmy się na pójście dalej jednym ze szlaków...ale o tym już kolejnym razem.